Psychoterapia jest formą leczenia i rozwoju osobowości opartą na relacji pomiędzy Pacjentem a terapeutą. Jest procesem pomocnym, a najczęściej niezbędnym w rozumieniu szeroko pojętej problematyki osobistej, ale także wsparciem w zmaganiach z nią.
Psychoterapia psychodynamiczna. Celem psychoterapii w oparciu o ten nurt jest uświadomienie sobie treści dotychczas nieświadomych, a jego skutkiem zmiana schematów myślenia i postępowania. Ujęcie psychodynamiczne zakłada także, że przyczyny problemów są głęboko nieuświadomione, a odpowiednie narzędzia czy metody pracy pozwalają do nich dotrzeć oraz je korygować. Niejednokrotnie są to konflikty wewnętrzne związane ze zdarzeniami z przeszłości lub aktualną sytuacją życiową.
Psychoterapia systemowa. Podejście to bierze pod uwagę przemiany i procesy zachodzące w systemach społecznych, głównie tych najważniejszych dla Klienta systemach rodzinnych. Każdy system tworzy subiektywny obraz świata i samego siebie, jak również problemu, z którym klient przychodzi na terapię. System rodzinny charakteryzuje się tym, że relacje międzyludzkie nigdy nie są jednostronne, a zachowanie jednej osoby ma wpływ na cały układ rodzinny. Terapeuta pracujący w tym nurcie stara się widzieć swojego Klienta w układzie wzajemnych oddziaływań z osobami z rodziny i innego znaczącego otoczenia. Dąży do tego by pomóc Klientowi w poszerzeniu jego spojrzenia na samego siebie w tych relacjach. Terapia systemowa jest często utożsamiana z terapią rodzinną, jednak ma zastosowanie nie tylko na tym gruncie. Jest również stosowana z powodzeniem w terapii indywidualnej, terapii par, a także terapii grupowej oraz innych systemach problemowych.
W każdej z modalności relacja terapeutyczna oparta jest na zrozumieniu, zaufaniu, a także na prawidłach Kodeksu Etycznego. Uczestnictwo w psychoterapii zawsze jest dobrowolne. Podczas wstępnych konsultacji ustalane są cele terapii i częstotliwość spotkań.
Proces psychoterapii dostosowywany jest indywidualnie do każdego i najczęściej stosowany przy leczeniu:
> depresji, stanów depresyjnych, apatii,
> nerwicy, stanów lękowych, zaburzeń psychosomatycznych
> zaburzeń osobowości,
> zaburzeń odżywiania (bulimia, anoreksja).
Stanowi także wsparcie podczas:
> kryzysów życiowych/rozwojowych,
> utraty lub porzucenia,
> kryzysów w związku,
> kłopotów wychowawczych,
> zmagań z napięciem emocjonalnym – WWO (HSP),
> doświadczania nadmiernego stresu.